Έντονη αντιπαράθεση του Αντιδημάρχου Λαυρεωτικής Κωνσταντίνου Λουκά και του Χάρη Ζαγουρή
Τον τελευταίο καιρό στο Δήμο μας διαπιστώνουμε 3 πράγματα:
Το πρώτο. Μετά την ανεξαρτητοποίηση του κ. Ζαγουρή λειτουργεί ένα δίκτυο ηλεκτρονικών μέσων προπαγάνδας, τα οποία αποτελούνται από ανώνυμα παπαγαλάκια και έχουν ως διαρκή στόχο να κατασπαράζουν όποιον ή όποια δεν τσιμπάνε στις προσκλήσεις του (να μην πω παρακλήσεις του) για συμπόρευση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στοχοποίηση της συναδέλφου Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών Δήμητρας Πάλλη με προσφορά έργου στον τομέα της, η οποία δεν είναι καθόλου τυχαία.
Για να το κλείσω. Εμείς οι άνθρωποι της Δημοτικής Αρχής απαντάμε πάντα με επιχειρήματα και κυρίως με το έργο μας. Καμία αμηχανία. Καμία επιφύλαξη. Μόνον ντροπή για το γεγονός ότι ένας από εμάς, ο πιο στενός συνεργάτης του δημάρχου, αυτός που διαχειρίστηκε πολλά χρήματα, αυτός που τα ψήφισε όλα, αυτός που εισηγήθηκε τα περισσότερα, αυτός που ευνοήθηκε περισσότερο, σήμερα βρίσκεται απέναντι όχι σε μας, αλλά στον ίδιο του τον εαυτό.
Ο επί 6 χρόνια κύριος «πάρτα όλα» σήμερα ξαφνικά είναι το νέο που καταγγέλλει όλους εμάς.
Eκείνα τα γήπεδα τένις που έφτιαξε ο Ζαγουρής με την Πάλλη στην Κακή Θάλασσα τι προσανατολισμό είχαν; Ακριβώς τον ίδιο.
Κρίμα Χάρη.
Υ.γ.
Αλγεινή εντύπωση μου προκαλεί η εμπορευματοποίηση της οικογένειας και ακόμα χειρότερα των παιδιών!
Με ονοματεπώνυμο
Κωνσταντίνος Λουκάς
Χάρης Ζαγουρής: Όπως έχω ήδη πει, η επιλογή μου είναι ξεκάθαρη και αδιαπραγμάτευτη: στο επόμενο διάστημα θα δώσουμε φωνή και ελπίδα σε όσους δεν συμβιβάζονται με τη στασιμότητα στον Δήμο μας. Από τη στιγμή που το είπα αυτό, ένα ολόκληρο καθεστωτικό σύστημα, με όπλα τη λάσπη, την τοξικότητα και τις πιο σκοτεινές παθογένειες της εξουσίας, ακόμα πλέον και χυδαίες ρατσιστικές λογικές επιχειρεί, όχι απλώς να με πλήξει προσωπικά, αλλά να σταθεί εμπόδιο απέναντι στο μεγάλο κύμα αλλαγής που ζητούν οι πολίτες.
Η αλλεργία σε κάθε μορφή κριτικής είναι το πιο ξεκάθαρο δείγμα ακραίου καθεστωτισμού. Κι όμως, φαίνεται ότι σε αυτή την κατρακύλα δεν υπάρχει πάτος.
Θα μιλήσω προσωπικά. Πρόσφατα, ο αντιδήμαρχος κ Λούκας που επιστρατεύτηκε προφανώς και σχολίασε ένα βίντεο στο οποίο μίλησα με την ψυχή μου για τα παιδιά με αναπηρία . Ναι, ένα από αυτά τα παιδιά είναι και το δικό μου. Και γι’ αυτό το παιδί, εγώ, η γυναίκα μου και όλη μας η οικογένεια είμαστε βαθιά περήφανοι.
Δεν μπορώ να ανεχτώ να επιστρέφουμε σε εποχές σκοταδισμού, όπου κάποιοι θεωρούν ότι οι οικογένειες με παιδιά με αναπηρίες πρέπει να τα κρύβουν. Η αναπηρία δεν είναι στίγμα. Είναι δύναμη, είναι μάθημα ζωής, είναι φως. Τα παιδιά μας δεν θα τα κρύψουμε ποτέ. Αντίθετα, θα τα κρατάμε στην πρώτη γραμμή της αγάπης και της φροντίδας. Θα αγωνιζόμαστε για το καλύτερο για εκείνα, όπως αξίζει σε όλα τα παιδιά του κόσμου και σε όλες τις οικογένειες. Και όχι μόνο αυτό. Όχι απλά θα μιλάμε για αυτά, αλλά θα διεκδικούμε και θα οργανωθούμε μαζί με όλους τους γονείς που αγωνίζονται κάθε μέρα για αυτά τα παιδιά. Στις σπηλιές θα κρυφτούν οι ρατσιστικές νοοτροπίες όχι τα παιδιά μας .
Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να στείλω: ενότητα, αξιοπρέπεια, ανοιχτή καρδιά και μυαλό. Ακόμα και προς εκείνους που ενδιαφέρονται μόνο για μικροπολιτική και για το πώς θα διατηρήσουν τα μερίδια εξουσίας που χάνονται.
Με τον ρατσισμό στα αποκαΐδια μιας καθεστωτικής εποχής που σβήνοντας δεν έχει όρια ήθους και χυδαιότητας μπροστά στην απώλεια της εξουσίας δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο. Τους στέλνουμε όμως ένα μήνυμα. Από πολλές και πολλούς που γινόμαστε κάθε μέρα περισσότερες και περισσότεροι:
δεν θα συμβιβαστούμε, δεν θα φοβηθούμε, δεν θα κάνουμε πίσω. Ότι επώνυμη ή ανώνυμη χυδαιότητα και αν επιστρατεύσουν.
Κλείνοντας, θέλω να απευθυνθώ προσωπικά στον “συνάδελφο” δημοτικό σύμβουλο που ανέλαβε με το βαρύ επώνυμο του να πιάσει στο στόμα του την οικογένειά μου και τα παιδιά μου. Του εύχομαι, από καρδιάς, να έχει πάντα υγεία στα δικά του παιδιά.
